DANGER: Nothingness ahead!

يانگون. شب. خارجي. خيابان ِ بي‏‏چراغ. نور بالا از روبه‏رو. سيل از آسمان می‏بارد

این جا در ميانمار آموختم هنگام رانندگی  آن چه را پيش رويم می‏بينم به 
جای آن که به چشم ببينم بايد بتوانم با قوه‏ی تخيل‏ام ترسيم کنم

Night. No street lights. Cars in opposite direction shining their lights into your eyes. Buckets of water pouring down from the sky..

Here in Burma, I realized that while driving, being able to see in front of you is quite irrelevant. You have to use your imagination!

My family in pixels

همان بهتر که بی‌تصوير فقط چت کنيم. کلمه‌های نوشته شده انقدر غمگين نيستند که ويدئوهای پيکسل نما..

skype with slow internet connection here, is more cruel than ever. ‌

Tropical 'cool' showers

 شبی که به يانگون رسيديم ما را بردند آپارتمان‏مان.  من هم خودم رو بردم حمام. وقتی  وارد حمام شدم با اين صحنه مواجه شدم

مدتی دنبال شير آب گرم گشتيم ... نبود

(شما هم نگرديد، نيست)

بعدن فهميديم در اين شهر آب داغ پيدا نمی‌شود، مگر مخزن آبی از تابش بی‏مروّت خورشيد به جوش آمده باشد

!نفست را در سينه حبس کن و برو زير دوش آب سرد

The night we arrived at Yangon they took us to our apartment: Ta Pin Shwe Thee. We went to check out the bathroom. The shower looked like this

For a while we searched for the hot water tap... We found none.

(Don't try, we already searched quite thoroughly!)

Later we found out that in Burma there is no hot water, unless the water in a container almost boils under the merciless tireless sun.

Catch your breath, and push yourself under the cold water!

Wood.

اين جا در رستوران باشگاه پان لانگ در يانگون نشسته‏ام و آبجو می خورم

به جز من تنها یک زوج (احتمالن پولدار ميانماری) اين جا نشسته‏اند که صدای قژقژ صندلی های چوبی سکوت معذبانه‏شان را در 

گوش جيغ می‏زند

... و من حالم خوب است

I'm sitting here drinking my beer in the restaurant of Pun Hlaing Golf Club in Yangon.

I'm all alone except for a (probably wealthy Burmese) couple. The squeak of their wooden chairs makes the uncomfortable silence between them sound like a sharp blade cutting through their state of mind.

And I... feel good.

‌Burmese modern girl

برای یکی از رندرهای پروژه‌ی دانشگاه احتیاج به یک عکس داشتم. از یک دختر بومی با چشم‌های بادومی و پوست تیره در حال راه رفتن. آتیسان دختر ریزه میزه‌ای که میز جلويی من می‌نشیند را انتخاب کردم. ولی ماچوچو، همکارم گفت که بهتر است یک دختر خوشگل را انتخاب کنی. و من نمی دانستم خوشگلی اینجا چیست و کی خوشگل است. پس خودش رفت و یکی را پسندید و آورد. دختری که نسبت به دیگر دخترها به نسبت امروزی‌تر می‌رسید. با موهای قهوه‌ای و دامن جین و تی‌شرت انگری‌بردز

For some renderings of a university project, I needed a burmese girl who is walking.. I wanted to take picture of Atisan, a girl who sits in front of me but Ma cho cho, my colleague, told me you should select a beautiful girl in the company. I had no idea who is considered to be 'beautiful' here! Since they all look more or less the same to me. And then she suggested this girl with brown hair and angry birds t-shirt. It took me 5 minutes to tell her to pose like walking.

with or without sugar, that's not the question

اينجا آب هندونه گزينه‌ی ثابت من هر روز برای ناهار

‌

Watermelon juice has been by far the most consistent choice of my lunch menu here.

Be careful what U wish for!

    روز بعد روز اول کار  بود و ما بعد از دو شب سختی که گذرانديم شبيه آدم هايی بوديم که دو شب بسيار سختی را گذارنده اند. رفتيم سر کار نشستيم منتظر و ناگهان مستر کيوی وارد شد. کيوی در قاره‌های مختلف اشاره به ‍‍‍پديده‌های مختلفی دارد. در ايران کيوی يک ميوه است، در نروژ يک سوپرمارکت زنجيره‌ای، و در ميانمار يک بيليونر ِ گرد. وارد شد و گفت «کام!» يعنی بياين! سلامش را خورد قرمساق! علی ای حال، سخن به درازا کشيد و من اصل حرفم را يادم رفت

توی راه که ميامديم شرکت از کنار يک شهرکی رد شديم که دروازه داشت و به نظر جای تر و تميزی ميامد. گفتيم کاش خانه‌ی ما اين‌جا بود! توی شرکت مستر کيوی وقتی ديد قيافه مان شبيه آدم هايی‌ست که دو شب سختی را   گذرانده‌اند بهمان گفت برويم فعلن توی مهمان‌خانه‌ی شرکت ساکن شويم
...مهمان خانه توی همان شهرکی بود که گفتيم کاش

ک.

Tomorrow was the first day at work. While going to the company we passed by a gated community called FMI City, which looked like an alright place to live, a place which looked 'normal'. We both wished we could live there instead of 'The Scary Tower'.

We arrived at work, sat in the lobby waiting for Mr. Kiwi. When he arrived he greeted us with "Come!", and we were like 'what the fuck! at least say hello or something!'.

First thing he asked was if our place was all right. We made him understand that it was all fucking NOT right. So he suggested that they will renovate the place and in the meanwhile we go live in the company's guest house.

Later that day, the company's guest house turned out to be in FMI City.

k.

Kimoy, the guide

اولين راهنمای ما که هيچ هم انگليسی نمی‌دانست. در جواب سوال ما، بردمان دم در خانه‌ی يک خارجی ديگر و در زد و وقتی ديد در باز است همين طوری رفت تو. ما را هم برد تو همين طوری.اسمش کيموی بود. پايين برج يک دکه داشت

خاستم ازش عکس بگيرم، خجالت کشيد

Kimoy was our first local guide who didn't know any english. To answer our question of where to change money, he took us to an apartment, nocked, entered and showed us another foreigner. By that time it was a big help.

He had a small shop by the tower. He was shy when he saw the camera.

"Ta Pin Shwe Htee" tower

اولين ساختمانی که وارد شديم برج تاپين‌شوئه‌تی بود. يک ساختمان هشت طبقه 

در حومه‌ی شهر. نمای بتنی که گمانم روزگاری سفيد رنگ بوده. آسانسورهايی که به خاطر مشکل قطعی برق تبديل به انبار شده‌بودند. ما خودمان و 

ساک‌هايمان از پلکان باريکی به طبقه‌ی پنجم راهنمايی شديم.

دو شب را اينجا سپری کرديم. در اين دو شب با حشرات بسيار گوناگونی زندگی کرديم و صد گونه‌ی جديد هم ملاقات کرديم. مارمولک‌ها هم شب‌ها مارا طواف می‌دادند

‌"Ta Pin Shwe Htee" tower was the first thing we saw and the first building we entered. Through a narrow staircase we and our suitcases were guided to the 5th . There we met all kinds of insects we knew and also some new ones.

Oh burma!

برمه با قيل قال کلاغ هايی شروع شد که آمده بودند فرودگاه استقبال ما. بی شمار کلاغ که صدايشان در گوشمان می پيچيد، در آسمانی که داشت  غروب می شد. برمه تا صبح روز بعد در تاريکی فرو رفت

‌Burma started with a lot of crows in the airport sky, screaming loudly, i guess they were celebrating our arrival. It was a sunset though; So burma faded to black till the next morning.